Andrzej Sławiński

Urodził się 31 lipca 1951 r. w Warszawie.

Absolwent Szkoły Głównej Handlowej (1973 r.). Studia doktorskie w SGH (1974–78). Od 1979 r. pracownik naukowy SGH. Doktorat z finansów międzynarodowych (1979 r.). W latach 1990–1992 stypendysta London School of Economics i Carleton University. Habilitacja na temat polityki stabilizacyjnej w krajach wschodzących (1993 r.). Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1996 roku.

Przewodniczący Rady Naukowej PTE. Członek Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN i Komitetu Polska 2000Plus przy Prezydium PAN.

Autor licznych publikacji krajowych i zagranicznych. W latach 80-tych zajmował się problematyką wdrażania programów stabilizacyjnych Międzynarodowego Funduszu Walutowego. W latach 90-tych publikował prace dotyczące funkcjonowania banku centralnego w środowisku rozwijających się w Polsce rynków finansowych. W drugiej połowie lat 90-tych publikacje głównie z dziedziny funkcjonowania rynków instrumentów pochodnych i kryzysów walutowych w krajach wschodzących. Trzy książki, których był autorem lub współautorem zostały wyróżnione nagrodą MEN: „Polityka stabilizacyjna a bilans płatniczy” (1992 r.), „Operacje otwartego rynku” (1995 r.), „Kryzysy walutowe” (2001 r.).

W SGH prowadzi wykłady z Polityki pieniężnej i Rynków finansowych.